کشت یاخته
کار با یاخته های موجودات تک یاخته ای، چه قارچ ها، چه باکتری ها، راحت است. در محیطی سرشار از مواد غذائی می توان آن ها را نگه داشت، پرورش داد و تکثیر کرد. حتی در سطح ژل آگار درون یک ظرف شیشه ای (دیش های پِتری) قابل کشت هستند.
اغلب می توان از بافت جانداران پرسلولی هم یاخته زنده ای را جدا کرد. به بافت، آنزیم های پروتئولیتیک اضافه می کنند تا ارتباطات و اتصالات یاخته ها به همدیگر را سُست کند و یاخته ها از هم جدا شوند. بسیاری از این یاخته های جدا شده، می توانند در محیطی استریل رشد کنند. چنین کاری را "کشت بافت" یا "کشت یاخته" می نامند.