شیرینی و قدرت

کتابی کلاسیک در بارهی سرمایه داری، برده داری، نیشکر، شکر و نقش شکر در تمدن مدرن

در حالی که تا پیش از حدود سال 1640 ، میوه و عسل منبع اصلی شیرینی مردم انگلستان بودند، به نظر نمیرسد که این دو منبع، نقش قابل توجهی در رژیم غذایی انگلیسی ها داشته اند. شکر حاصل از شیره نیشکر، در حدود سال 1100 میلادی، آن هم در مقادیر اندک به انگلستان رسید؛ و در پنج قرن بعدی، احتمالاً مقدار آن به تدریج و به صورت نامنظم افزایش یافت. در فصل دوم، به تولید شکر در زمانی می پردازم که مصرف آن در غرب رو به افزایش گذاشت. از سال 1۶50 به بعد، شکر از کالائی لوکس و نایاب، به کالائی رایج و حتی ضروری در بسیاری از کشورها، از جمله انگلستان، تبدیل شد؛ و به جز چند استثنای مهم، این افزایش مصرف پس از 1650 با »توسعه« غرب هم زمان بود. به باور من، شکر دومین (و شاید نخستین، اگر توتون را کنار بگذاریم) کالای لوکسی بود که به این شکل دگرگون شد و به صورت نمادی از نیروی تولیدی و هدف نوظهور سرمایه داری جهانی در آمد، که در آغاز در هلند و انگلستان متمرکز بود از اینرو تمرکزم را بر مستعمراتی قرار می دهم که برای انگلستان (پادشاهی متحده) شکر، ملاس و عرق نیشکر فراهم میکردند. یعنی نظام تولید در مزارع نیشکر، و شکل های بهره کشی از نیروی کار که چنین کالائی را در دسترس قرار می داد مورد توجه قرار میدهم.. امیدوارم بتوانم نشان دهم که چگونه محصولی استعماری مانند شکر، نقش پراهمیت ویژهای در رشد سرمایه داری جهانی ایفا کرد.